Onrust

Daarna gebeurde zo'n beetje alles tegelijk.

Luid "NOOOOOOOOOOOOOOOOOON" roepend kwam Le Big Mec aanrennen. Toen hij zag dat er niemand meer gered kon worden, liep hij bedrukt weer weg.

Oude man De la Fontaine zag ik nog even in de menigte. Hij zag er minder zelfverzekerd uit dan ik hem ken. Blijkbaar was dit niet iets wat hij had gepland.

Plotseling klonk er een geluid van krakend hout: Khalid stond met een koevoet de afgetimmerde voordeur van het postkantoor vrij te maken. De la Fontaine liet hem begaan. Toen de deur vrij was, liepen de gijzelaars zowat over hem heen, zo snel kwamen ze naar buiten. Ze bleven even bij Martine staan kijken; verdwenen vervolgens in de massa.

"Ik vind haar maar stom," fluisterde opeens Christophe in mijn oor. "Maar dit had nou ook weer niet gehoeven ..."

Het bleef nog lang onrustig in het dorp, ondanks de inspanningen van voltallige politiemacht Roger de Conneré, die voor de gelegenheid hulp had gekregen van zijn collega's uit de aangrenzende dorpen.